ارتباط بین سلامت معنوی و نگرش مذهبی با رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به سرطان

مقدمه: اطلاع یافتن از تشخیص سرطان، رضایت از زندگی در افراد مبتلا به این بیماری را به ‌شدت تحت تأثیر قرار داد ه و می‌کاهد. به نظر می‌رسد عوامل مذهبی و معنوی با توجه به مولفه‌های خود بر رضایت از زندگی این بیماران تأثیر مثبت داشته و آن را افزایش د هند. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و نگرش مذهبی با رضایت از زندگی در افراد مبتلا به سرطان مراجعه‌کنند ه به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1392 انجام شد. روش ها: این پژوهش مقطعی، بر روی 100 بیمار مبتلا به سرطان به روش مستمر در فاصله‌ی زمانی بین مهر تا دی سال 1392 انجام گرفت. یافته‌ها با استفاده از پرسشنامه چهار بخشی اطلاعات دموگرافیک، ابزارهای سلامت معنوی الیسون-پالوتزین، نگرش مذهبی گلاک و استارک و رضایت از زندگی فرم Z، جمع‌آوری شد. داد ه‌ ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 0/16 تجزیه ‌و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین نمره رضایت از زندگی برای کل واحدهای مورد پژوهش 5/58±16/03بود. تفاوت معناداری بین نمره رضایت از زندگی مردان (5/91±17/21) و زنان (4/77±14/52) دیده شد(001/0p=). میانگین کلی سلامت معنوی و نگرش مذهبی به ترتیب 11/12±48/87 و 52/6±24/91 بود که بین میانگین نمره سلامت معنوی و نگرش مذهبی در دو جنس تفاوت معناداری وجود نداشت. ارتباط معناداری بین رضایت از زندگی با سلامت معنوی (0/422=r ،001/0>P) و نگرش مذهبی عاطفی (0/275=r ،006/0=p) با رضایت از زندگی مشاهد ه شد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سلامت معنوی و نگرش مذهبی تأثیر بسزایی در تأمین رضایت از زندگی بیماران سرطانی دارد، ‌لذا توصیه می‌شود که پرستاران و کارکنان تیم درمان جهت افزایش رضایت از زندگی بیماران سرطانی بر سلامت معنوی و مذهب توجه داشته باشند.